Choose to L or D

"อื้มมมมมม..."

เสียงบิดขี้เกียจยามเช้านี่ปกติของมนุษย์เงินเดือนจริงๆ

ร่างบนเตียงลุกขึ้นซึม ทำหน้าเบื่อโลกนานอยู่5นาที(เปล่านั่งหลับ) หันซ้ายหันขวา ก่อนจะดูนาฬิกา 06:34 น. จากนั้นลุกขึ้นเดินไปหยิบผ้าเช็ดตัวสีขาวนุ่มเข้าห้องน้ำไป...

ซ่าาา ซ่าาาา...

.

.

.

.

.

1 Years Later(ล้อเล่น15นาทีผ่านไป)

.

.

.

ร่างเล็กขาวๆที่มีเพียงผ้าเช็ดตัวผืนเล็กห่อตัวไว้เพียงผืนเดียว เดินออกจากห้องน้ำตรงไปยังตู้เสื้อ ใช้เวลาไม่นานในการแต่งตัวจัดการตัวเอง มือเรียวหยิบกุญแจรถออกจากห้องเช่า

บนท้องถนนทั่วทุกมุมโลกล้วนเต็มไปด้วยเครื่องยนต์ที่เรียกว่ารถต่างๆเต็มถนน นับเป็นเรื่องปกติของวันทำงาน

"เฮ้อออ...เมื่อไหร่ฉันจะรอดจากวงจรชีวิตแบบนี้นะ รถก็ติด เวลาทำงานก็กลัวไม่ทัน โอ้ยยยยยยัยจีซูทำไมเธอไม่เกิดมารวยนะ"

จีซูบ่นเป็นรอบที่378456ของเดือนนี้ มนุษย์เงินเดือนอย่างเธอต้องทำงานเป็นครูอนุบาลเพื่อชีวิตรอดไปแต่ละเดือน

07:54 น.

ไม่นานจีซูก็ขับรถมาถึงโรงเรียนอนุบาลในเวลาน้อยนิดก่อนแปดโมง รีบเร่งไปเตรียมตัวก่อนเข้าสู่ชั่วโมงโอมรูมของเด็กๆ

"จีซูยาาาาา พึ่งมาหรอ วันนี้ทำไมมาช้าจัง"

เสียงหวานใสของเพื่อนที่เป็นครูด้วยกันร้องทักเธอก่อน

'เจอแต่เช้าเลยนะ'

"อะ..อ่าใช่พึ่งถึงน่ะ วันนี้รถติดมากน่ะ มีอะไรหรอนายอน"

"แหมก็ทักทายทำดาไง ไปเถอะๆ เดี๋ยวเธอจะสาย ไว้เจอกันพักเที่ยงนะจ๊ะ" จุ๊บ! แล้วนายอนก็ยิ้มร่าจากไป

'หึ่ยยยย' ชอบมาจุ๊บแก้มตลอดยัยบ้านี่ จีซูบ่นในใจแล้วถูแก้มที่โดนนายอนจุ๊บไปมา

คิมจีซู

คุณครูสาวสวย เป็นที่รักของเด็กๆ(อาจจะติ๊งต๊องนิดหน่อย) ครูสาวเกาหลีที่หน้าตาดี แต่ชอบทำตัวเกินความสวย

08:10 น.

ก๊อกๆ

"เชิญ"

เสียงนิ่งดูเย็นชาเอ่ยรับคนที่เคาะประตู

"วันนี้กำหนดการที่ต้องไปประชุมมีสองที่นะคะบอส"

เลขาสาวบอกกำหนดการของบอสใหญ่ให้ทราบ ก่อนจะยื่นแฟ้มเอกสารที่ต้องให้บอสเซ็น

เงียบ...

บอสไม่ตอบอะไร เซ็นเสร็จก็ยื่นเอกสารคืนเลขา ก่อนจะก้มหน้าดูเอกสารที่ค้างต่อ ก่อนเลขาสาวเตรียมเดินกลับไปที่โต๊ะทำงานของเธอ..

"ฉันขอเปลี่ยนชุดที่จะใส่ไปประชุมด้วยนะ ชุดนั้นมันโป๊ไป"

"ได้ค่ะ บอสเจน" เลขาเอ่ยกลับพร้อมชื่อที่สนิท

"อยู่กันสองคนเธอเรียกฉันปกติก็ได้นะ ยัยไอรีน"

"แหมก็แกเป็นถึงบอสพ่วงด้วยเจ้าของบริษัทเลยนะ"

"ถ้าอยู่สองคนไง ต่อหน้าลูกน้องก็ต้องเป็นการเป็นหน่อย ถ้าเรียกสนิท มันจะดูไม่cool"

"ย่ะ!"

เพื่อนสาวหรือเลขาคนสนิทตอบกลับอย่างนึกหมั่นไส้ ก่อนจะกลับไปนั่งที่โต๊ะทำงานหน้าห้อง

ร่างเล็กแต่สามารถทำให้คนในบริษัทใหญ่โตเกรงกลัวได้ เพียงแค่สบตากับเธอ ใบหน้าที่เหมือนจะหน้ารัก แต่ก็ดูหยิ่งเหมือนนางพญา ไหนจะสายตาที่เรียวคมคล้ายแมว(เหมียววววว~) รวมๆแล้วมีเสน่ห์อย่างลงตัว

บอสสาวกดโทรศัพท์ข้างโต๊ะต่อสายไปยังเลขาหน้าห้อง

"วันนี้ฉันเลิกเร็ว ไปผ่อนคลายกัน ชวนยัยจอยกับเวนดี้ด้วยนะ"/"okค่ะบอสสสส"

พูดจบก็ยกยิ้มมุมปาก นานแล้วที่ไม่ค่อยได้มีเวลาไปคลายเครียดกับเพื่อนๆ วันนี้เธอคงต้องปลดปล่อยสะหน่อย

เจนนี่ หรือ คิมเจนนี่

CEO สาวมากความสามารถ(ใช้เงินเก่ง) ฉลาด อ่อนไหวง่าย ขี้กลัว แต่ขี้บ่นมากกว่า

07:20 น.

ในห้องสีขาวสะอาดตา แค่เต็มไปด้วยกลิ่นยาปฏิชีวนะและเคมีต่างๆ

ร่างสูงสวมชุดกาวสีขาวที่คล้ายหมอกำลังใช้กล้องจุลทรรศน์อิเลคตรอน (Electron Microscope, EM) ส่องดูสิ่งมีชีวิตขนาดเล็กที่ไม่สามารถมองเห็นด้วยตาเปล่าภายในห้องที่เงียบและส่วนตัว ร่างสูงส่องกล้องอยู่นานจนเพื่อนที่ทำงานอยู่ในแลปด้วยกันเข้ามาทัก

"เฮ้! จะส่องอีกนานมั้ย นี่มันวันที่สามแล้วนะ แกพักบ้างเถอะแชยอง ฉันไม่อยากเห็นสภาพแกเหมือนศพเดินได้อีก"

แชยองเงยหน้าขึ้นพร้อมสูดลมหายใจเข้าอย่างช้าๆ แล้วหันมาเผชิญหน้ากับเพื่อนแลป

"ที่พูดนี่ไม่ดูตัวเองเลยนะว่าอยู่มาด้วยกันกี่วัน แกก็สองวันแล้ว ถ้าแกไม่ไหวก็กลับไปพักที่แคปซูลแกก่อนเลย ฉันจะตรวจดูอีกจนกว่าจะรู้คำตอบ"

"ฉันรู้นาาา แต่ก็อยากให้แกพักบ้างไง ตั้งแต่กลับมาเข้าแลปแกพึ่งพักไป2วันเองนะจากสามอาทิตย์เนี่ย!"

"เอาน่าๆ เดี๋ยวฉันไม่ไหวจริงๆ ฉันไปเองแหละ แกไปก่อนเลยไม่ต้องมาบ่นฉัน"

ว่าจบแชยองก็หันกลับไปสนใจเจ้ากล้องนั้นต่อ แต่มีหรือที่เพื่อนแลปจะยอมไปง่ายๆ เธอเดินเข้าไปช้าๆแล้วสวมกอดด้านหลังของแชยองเข้าหมับ จนร่างสูงสะดุ้งหันกลับมาเตรียมโว้ยคู่หูแลปทันที

"ย๊าาา ทำไรขะ.."

ยังไม่ทันที่จะต่อว่าก็ถูกปากคู่หูประกบเข้าหาอย่างไม่ทันตั้งตัว แชยองยอมกลืนคำด่าเข้าไปแล้วจูบตอบร่างบางที่ตัวเล็กกว่าเธอเพียงนิดเดียว

อื้มมมม ฮะ..แฮก..แฮ่ก

เสียงหอบหายใจปนกันจนแยกไม่ออกว่าของใคร เป็นฝ่ายร่างเล็กถอนริมฝีปากออกก่อน เพราะเริ่มขาดอากาศหายใจ

"ยะ..หยุดก่อนแชยองอ่า"

"อะไรกันเธอเริ่มก่อน ไหงเหนื่อยง่ายจัง ฮเยริ"

"ก็เธอจูบเก่งหนิ นี่หายใจทางเหงือกหรอถึงได้จูบนานขนาดนี้"

ฮเยริแอบบ่นอายๆที่เธอแพ้แชยองก่อน

"ฉันเป็นห่วงเธอนะแชยอง ไปพักบ้างก็ได้หนิ"

ไม่พูดเปล่าร่างเล็กไล่มือเรียวไปตามตัวและโครงหน้าเรียวของแชยอง อย่างยั่วยวน ก่อนจะคล้องคอพร้อมยืดตัวจุ๊บที่ริมฝีปากบาง จุ๊บ!

"ไม่ได้หรอก ถ้าเราช้ากว่ากำหนด เธอก็รู้หนิว่าหลังจากนั้นจะเกิดอะไรขึ้น"

แชยองก็ไม่ยอม มือเรียวเลื่อนลงไปสะโพกมน บีบคลึงเบาๆกระตุ้นอารมณ์คนตรงหน้าให้ได้หน้าแดงอีกครั้ง

"งั้นถ้าวันนี้เธอกลับมาก่อน5ทุ่ม ฉันจะให้เธอ..กิน..ไว..รัสนะ"

น้ำเสียงที่จงใจยั่วยวนได้ผล แชยองกลืนน้ำลายลงคอดังจนคนตรงหน้ายิ้มอย่างผู้ชนะ แชยองเข้าใจทันทีว่าฮเยริหมายถึงอะไร ไม่รอให้ถึงเวลานั้น แชยองตัดสินใจอุ้มฮเยริไปที่ห้องนอนในแลปส่วนตัวของเธอ เพราะตำหน่งของแชยองนั้นเป็นหน้าที่ลับจึงมีห้องทำงานส่วนตัวในแลป..

(น้องแชงกร้าวใจพิมากค่ะ☻)

โรส หรือ ปาร์ค แชยอง

นักวิทยาศาสตร์ขององค์กรเอกชน

ทำงานให้กับองค์กรหนึ่งอย่างลับๆ แม้จะรู้ว่ามันเหนื่อยแค่ไหน เธอก็จะทำเพราะเงินตอบแทนนั้นสูงมาก

09:40 น.

"เมเดย์ๆ A-18E หมายเลข2 ถูกยิงที่หางหลุดออกนอกเส้นทางบินรบ คุณต้องดีตัวออกมาเดี๋ยวนี้!"

หึ้บ! ลำแขนแกร่งพยายามบังคับคันโยก ให้กลับมาตั้งลำได้ แต่ก็เหมือนจะไม่เป็นดั่งใจ

"ไอ! ต้องดีดตัวแล้วระดับ 14,000 ฟุตมันอันตรายเกินไป ดีดตัวเดี๋ยวนี้!

.

.

ตู้ม!!!!

.

.

"ท่านครับสัญาญการติดต่อขาดหายไปแล้วครับ.."

.

.

.

.

"นี่แกจะฟังฉันบ้างไม่ได้รึไงวะไอ!"

"ช่างมันเถอะ ยังไงฉันก็ดีดตัวทัน ไม่ตายแล้วนี่ไง แกเลิกบ่นเถอะนะ ฉันต้องไปพบท่านอีกโดนบ่นอีกชัวร์"

"ก็แกเป็นแบบนี้ไงท่านถึงไม่ยอมให้แกผ่านสะที"

"เอาหนะๆ ไว้เจอกันเอส(S)"/"ขอให้แกโดนบ่นหูชาเล้ย!"

ร่างสูงไม่ใส่ใจคำตะโกนนั้น เพียงโบกมือกลับหลังมาให้ แล้วรีบเดินไปห้องท่านผบ.

เมื่อเข้ามาก็พบกับสายตาไม่เป็นมิตรเอาสะเลย ร่างสูงได้แต่ยิ้มแหยกลับไป

"นี่ลำที่เท่าไหร่"

"4ค่ะ"

"แล้วแกเข็ดบ้างมั้ย"

"..ไม่ค่ะ.."

"ไอ! เธอมีสติหน่อยได้มั้ย เธอจะให้เบื้องบนเขาด่าก่อนรึไง เข้าใจรึยังทำไมฉันถึงยังไม่เธอผ่าน ถึงจะเป็นผู้หญิงคนเดียวในหน่วยเราที่ทำคะแนนดีมาตลอด แต่เรื่องเสี่ยงตายไร้เหตุผลและสติแบบนี้ เธอยังไม่ผ่าน!"

"ทราบค่ะ ครั้งนี้จะเป็นครั้งสุดท้ายค่ะ"

"ใช่ครั้งสุดท้ายแล้ว"/"เอ๋..อะไรนะคะท่าน"

"ได้ไม่ผิดหรอก เพราะเธอถูกเรียกเข้าหน่วยใหญ่..BP"

"จริงหรอคะ!! เยส!"

"อย่าดีใจขนาดนั้น เธอก็รู้ว่าเข้าไปแล้วอาจจะไม่ได้กลับออกมาอีกเลย"

"ฉันทราบค่ะ แต่ฉันก็ยังอยากเข้า ล้อหมุนเมื่อไหร่คะท่าน"

"พรุ่งนี้เช้ามืด...แล้วก็บอกSเข้าไปพร้อมกันด้วยล่ะ"

"รับทราบค่ะ"

ร่างสูงรับคำสั่งพร้อมรอยยิ้มเย็นที่ท่านผบ.รู้ว่ารอยยิ้มแบบนั้นกำลับมาอีกครั้ง

ก่อนไอจะเดินออกจากห้อง เสียงเรียกที่ทำให้ร่างสูงชะงักจนต้องขมวดคิ้วไม่เข้าใจ

"ลูก...ดูแลตัวเองด้วยนะ" ถึงจะไม่มีเสียงตอบ แต่รอยยิ้มที่ให้ ก็ทำให้ท่านผบ.หรือพ่อของเธอเข้าใจความหมายดี

I(ไอชื่อที่หน่วยตั้งให้)

หน่วยลับไร้ตัวตน

(เลยไม่มีข้อมูลอิอิ)

ความสามารถ ต่อสู้ระยะประชิด ทักษะการใช้ปืนทุกชนิด แข็งแรงและว่องไว ฉลาด

สวีดัด สวัสดี แฮร่!!

ก่อนอื่นเลยเรื่องนี้ไรท์แต่งขึ้นเพราะ ไรท์ชอบ ไม่ได้มีเจตนาไม่ดีหรือดูหมิ่นอะไรศิลปินเลย แต่งเพราะความชอบและชวนจิ้นล้วนๆ

ไม่มีคู่หลักนะ ไรท์จะดูว่ารีดชอบหรืออยากให้ใครคู่ใครมากกว่า ไรท์จะได้แต่งต่อได้อิอิ allนะจ๊ะคู่ได้หมด อยู่ที่รีดล้วนๆ

อยากลองแต่งแนวนี้ดู อ่านมาเยอะลองมาแต่งเองจะรอดมั้ย5555 ยังไงก็ฝากติดตามอีก1เรื่องใหม่ของไรท์ด้วยนะ ติชมได้(แต่อย่าด่าแรง????) ยังไม่ได้แก้คำผิดนะ ยังไงฝากด้วยนะจ๊ะ บางตอนอาจจะคุ้นเคยกันบ้างนะ เพราะไรท์ก็ต้องไปศึกษาดูว่าแนวนี้แต่งยังไงบ้าง

#ChooseLorD

ไรท์จะมีลิ้งให้โหวตนะคะ คู่ไหนชนะเลิศคู่นั้นได้

@kjm19ing https://twitter.com/kjm19ing/status/1240565509801693187?s=09

ระยะการโหวต 7 วันนะ นับตั้งแต่ไรท์ลงตอนแรก